بازی ایران و عراق با بدشانسی ایرانیها و به لطف اشتباه داوری به کام عراقیها شیرین شد. اما انگار مثل خیلی از پدیدهها و مسائل مربوط به «ایرانیِ جماعت» مقرر است که کِش یابد!...
حملات اقلیتی از «هموطن نماهای»(!) کمپین ساز - همان عاشقان جریانسازی رسانهای - به صفحهی فیس بوک داور استرالیایی ایران و عراق بازهم خیطی بالا آورد. این جماعت جوگیرِ «کلهِ جیگری» بازهم یکشبه ترکاندند و در کمتر از 24 ساعت هزینهای گزاف بر دستان مردم ایران گذاشتند. این حرکت «جیگریِ» این اقلیت هوچیگر، بازهم برخلاف تعدادشان پرسروصدا شد.
در توصیف این جماعت آمده است: اقلیتی هستند که از کنترل عواطف و احساسات آنی و لحظهای خویش عاجز بوده. نهتنها رنجش کمی تأمل و دوراندیشی را برخود تحمل نمیکنند، بلکه از دوراندیشی و عاقبتِ کلامِ بدونِ فکر نیز محرومند. آنان حتی حوصلهی اندکی تحقیق پیرامون عاملِ پرخاش بیموردشان را نیز ندارند. جماعتی که بهمحض غلیان احساسات و تالمات درونیشان، چشمبسته و دهان گشاده و یاوه سَر میدهند. دقیقاً بهسان انسانهای بدوی.
این داستان وقتی جالبتر میشود که میفهمی این اقلیت «بیمخ» اتفاقاً خود را صاحب کمالات دانسته. تا آنجا که اصرار دارند یاوههای خود را به زبان بینالمللی در بوق و کَرنا کنند. در اینجا جا دارد از تمامی این «جیگرها» به خاطر خیطی و سرافکندگی که برای ملت ایران به بار آوردهاند، دستمریزاد گفت و ایستاده از آنها تشکر کرد.
خوانندگان عزیز مطمئناً به یاد میآورند که این حرکتِ جیگری از این اقلیت، تازگی ندارد و تاکنون چندین بار رخ داده است. جالبتر اینکه بعد از شرمساریهایی برجا گذاشته، برخی از آنان درصدد برمیآیند تا با ایجاد کمپینیِ دیگر، مجدد به سیبلِ بخت برگشته و از همه جا بیخبر حملهور شوند؛ تا مراتب عذرخواهی خود را به بهترین نحو ابلاغ نمایند!. به عبارتی سادهتر ماجرا را بهنوعی ماستمالی کنند. این بار هم بعد از حرکتی شایستهی تقدیر(!) «کمپینسازان»، کمپین عذرخواهی راه انداخته و بازهم این حکایت ادامه دارد.
...کاش بهجای اینکه صفحات شخصی خود در فضای مجازی را پُر کنیم از حرفهای خوبی چون (باهم مهربان باشیم، عاقل باشیم، روراست باشیم، زود قضاوت نکنیم، نوعدوست باشیم، فراجهانی باشیم، متعصب نباشیم، نژادپرست نباشیم، سخاوتمند باشیم و... )، فقط کمی عملگرا بودیم. کاش فقط کمی بهجای حرفهای خوب زدن و تصاویر زیبا از خود نشان دادن، کمی زیبا عمل کنیم.