دوستی دارم که روحیات جالبی داره. اساسا ما دو تن، نقاط متضادی هستیم در سهمی زندگی. اما از وقتی که هستیم با هم هستیم!. یکی از ویژگیهای این دوست اینه که اگه مثلا میخواستیم کاری انجام بدیم که ابتداش سختی بود و آخرش راحتی، پایه بود. اما امان از کارهایی که ابتداش راحتی بود و آخرش سختی. به هیچ وجه زیر بار نمیرفت. کوهنوردی رو پایه بود، اما برای دوچرخه سواری از شمال به جنوب شهر به هیچ وجه زیر بار نمیرفت. میگفت: رفتنی سرپایینیه و برگشتنی سربالایی!...