شاگرد اولای مدرسه همچنان پرچمشون بالاست!
این شبها بر این عقیدهام که در دونترین جایگاه معنویام در تمام طول عمرم قرار گرفتهام. هر روز نشانهها و آیههای متقنی برای هدایت و سر به راه شدن من نمایان میشود، اما دریغ از ذرهای اثر بخشی!. حسابی پوست کلفت شدهام. تلنگر که سهل است، حتی نسیمِ رحمانی را هم حس نمیکنم. بدا به حال من! چه بر سر خود آوردهام...