(نوشته ای برای یک نشریه)_ می‌گویند این عصر، عصر ارتباطات است. عصر کنترل افکار عمومی، عصر انتقال پیام برای متقاعد کردن مردم. عصر رسوخ در بین اذهان. عصر استفاده از ابزار و تکنیک جدید برای ادامه‌ی جنگ و تجاوز...
گیرنده‌‌های ماهواره‌ای همچون قارچ‌های سمی و خودرو مدتی است رشد چشم‌گیری بر روی پشت‌بام‌ها، تراس خانه‌ها و حتی در کنار برخی پنجره‌ها پیدا کرده‌اند.می‌گویند این عصر، عصر ارتباطات است. عصر کنترل افکار عمومی، عصر انتقال پیام برای متقاعد کردن مردم. عصر رسوخ در بین اذهان. عصر استفاده از ابزار و تکنیک جدید برای ادامه‌ی جنگ و تجاوز. جنگی که پس از انقلاب صنعتی شروع شد، با تجهیزات نظامی چون تفنگ و تپانچه که هر چه جلوتر آمد پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر شد. سلاح‌ها آنقدر پیچیده شدند که ناگهان تغییر ماهیت دادند، از توپ و تانک به امواج ماهواره‌ای و فنون اقناعی بدل شدند.
اگرچه تغییراتی چشمگیر در سلاح‌های این جنگ پدیدار شد اما اهداف و نیات اولیه‌ی آن همچنان ثابت مانده است.
یک طرف جبهه، «قدرت‌های استعماری – استکباری جهان» و در طرف دیگر این نبرد، «ملت‌های آزاده‌ی جهان»، در نبردی نابرابر!
یک طرف برای به یغما بردن و استثمار منافع و مواهب یک ملت وارد کارزار شده است، با تمام امکانات، تجهیزات و غنائمی که پیش‌تر از طرف مقابل به دست آورده. آن سوی جبهه، «ملت‌های بیدار شده» دریافته‌اند که دست‌رنج‌شان به یغما رفته است، وارد کارزار شده‌اند تا از هر جا که می‌توانند جلوی ضرر را بگیرند.
در این نبرد، دو کشور بیش از بقیه در طرف های درگیر خودنمایی می‌کنند؛ یکی مشهور به «پیر استعمار» و دیگری بِرَند یک «نظام و ملت انقلابی».
انگلیس و ایران در دو سوی این کارزار قرار گرفته‌اند، در نبردی نابرابر!
انگلستان را آمریکا، اسرائیل و و دیگر متحدان قدرتمند و ثروتمندش حمایت می‌کنند، اما آن طرف را، غرب و شرق عالم تحریم کرده‌اند.
در نبردی نابرابر!
انگلستان بهتر از هر کشوری می‌داند که راز پایداری ملت ایران در چیست. او با تاسیس دو شبکه‌ی « BBC فارسی» و «من‌و‌تو»، دو بازوی پرقدرت ایران را نشانه رفته است. با بی‌بی‌سی با بازوی «ولایت پذیری و رهبری سیاسی» مردم ایران کلنجار می‌رود و با من‌و‌تو کمر به تخریب «فرهنگ اسلامی و شیعی» بسته است.
حال با دوربین جنگی خود در جنگِ نرم، به شناسایی این دو شبکه‌ی انگلیسی می‌رویم. شبکه‌هایی با رنگ و لعاب جذاب و پر زرق‌وبرق که ماحصل حاتم بخشی صیهونیست‌ها و ملکه‌ی بریتانیاست.
بی‌بی‌سی‌فارسی، رجز سر می‌دهد که رسانه‌ای است بی‌طرف، رسالتی ندارد جزء آگاهی بخشی به مخاطبانش در سراسر جهان. خود را مروج ارزش‌های انسانی چون صداقت، وجدان و تعهد می‌داند. خود را حامی آزادی‌خواهان و انسان‌های آزاده در جهان برمی‌شمارد. البته ارزش‌های انسانی و انسان‌های ارزشمند از دید آن باید دو ویژگی منحصر به فرد داشته باشند. اول با نظام جمهوری اسلامی آب‌شان به یک جوب نرود و دوم معتقد باشند که انسان بودن و شریف بودن با بی‌بندوباری منافتی ندارد.
بی‌بی‌سی در این نبرد، خوب بر طبل تفرقه می‌کوبد؛ سازهایی می‌نوازد که گاه میانه‌ی ملت با نظام را بر هم زند. گاهی هم با دست‌آویز قرار دادن بهانه‌های قومی و مذهبی به بر هم زدن همبستگی ملی دامن می‌زند گاه گاهی هم در دل ملت‌های آزاده‌ی جهان که به هم نزدیک‌اند، تخم نفرت می‌کارد.
بی‌بی‌سی چشم دیدن هیچ زیبایی و پیشرفتی را از ملت ایران ندارد، هر آنچه می‌بیند یا زشت است و یا پر عیب و نقص.
«من‌و‌تو» دیگر رسانه‌ی خوش رقص انگلیسی با تریبون دادن به هم‌جنس بازان، بهائیان، فراریان و هر آن‌که وطن را به «پاره‌ای نان چرب‌تر» فروخته است، اباحه‌گری و لاقیدی را ترویج می‌کند. شبکه‌ای که جز به نابودی و تخریب ارزش‌ها و مقدسات ملت ایران نیتی در سر نمی‌گرداند.
اما ملت ایران در مکتب خمینی(ره)، از او آموخته‌اند که رشد و سعادت در خلاف آن‌چیزی است که رسانه‌های بیگانه تبلیغ می‌کنند.
فرزندان این مرز و بوم ،هوشیارند و می‌فهمند «خارجی» دلارهایش را برای مردم ایران خرج نمی‌کند و می‌دانند پوندهای انگلیسی‌ها صرفا برای سرگرمی و آگاهی ملت‌های آزاده خرج نمی‌شوند.
